Kucağımda dünyanın en güzel kokusu… ❤

Kucağımda dünyanın en güzel kokusu… ❤

Kucağımda dünyanın en güzel kokusu… ❤

İşte benim hayalimden bile güzel olan 37.4 doğum hikayem 🤗
Tüm mahalle baskılarına direnip 4 yıl üzerine hamile kalmışım tek isteğim normal bir doğum yaşamak ve 13. Haftamda tavsiye üzerine Havva doktorcuğumla tanışıyorum (bin şükür)
Her randevuda beni rahatlatan sözleri ilgiyle bakan gözleri var nasıl tatlı nasıl güzel her arkadaşıma fotoğrafını atıyorum bakın işte benim doktorum 😎

Doğum eğitiminden bahsetti bana bende katıldım tabi ki başta acaba eğitim alınca daha panik mi olurum gibi düşünüyordum ama eğitimin sonunda ‘ hadi biran önce gelsin o günler’ dedim. 35. Haftamda nst de sancılarım çıktı ama en ufak fikrim yok sancıya dair bir şey hissetmiyorum çünkü meğerse benim ufaklığım kasılıyormuş onlar sancıymış artık oruç tutamıcaktım bol su içecektim ve bebişim de sabredecekti.
37 haftam dolduğunda doktorcuğum artık risk yok istediğinde gelebilir dedi ve 2 cm açıklığım varmış nedense çok mutlu oldum yani sanki açılmam olmazmış gibi düşünüyormuşum demek ki 😏ama bende sancı filan yok her şey yolunda ilerliyor bir sonra ki randevuyu oluşturup eve döndüm.

Bayramın 2. günü sabah karnımda bir şey oldu sanki böyle bir şişenin tıpası açılmış gibi pat uykumdan uyandım ne olduğunu anlayamadım tabi geri uyudum. Tekrar uyandığımda çamaşırım baya ıslak hemen mesaj attım galiba su geldi benden, doktorcuğum da eğer eminsen su olduğuna hastaneye geç dedi. Bende bir rahatlık ama kahvaltı yaptım duş aldım hastane çantasına son eksikleri koydum biraz dinlendim çünkü su az gelmiş diye düşünüyorum bekleyebilirim diyorum. İkindi vakitleri doktorcuğum arıyor ‘hadi daha evde misin?’ Bende sordum muayene olup eve dönecek miyim diye? Artık yatışın yapılır dedi. O an dedim ki galiba iş ciddi yani doğuma gidiyorum sanırım. 🤓
Saat 7 de hastanede damar yolum açılmış nst ye bağlı halde yatıyorum yani bir şeyler hızlı ilerliyor farkında olamıyorum dışarıda bir güzel yağmur cama vuruyor. Kendimi çok nasipli hissediyorum bir yandan çünkü ebecim yolda yanıma geliyor her şeyi onunla idare edeceğimden nasılda eminim. Saat 9 elinde bir kap su içinde o güzel şekilli otla içeri giriyor benim yardımcı meleğim 🦋 biraz içiriyor bana ve doktorcuğumu bekliyoruz her şey yolunda..
Sonra içeri gülünce yüzünde güller açan doktorcuğum giriyor giymiş yeşillerini 🙏🏻
Ya sanırım beni gerçekten doğuma hazırlıyorlar diyorum muayeneden sonra anca işin ciddiyetini kavrıyorum.

Hafiften sancılarım başlıyor saat 10 ..

Her sancıda elleriyle beni rahatlatan Tuğba’cım canım, bir yanımda varlığına her zaman şükrettiğim eşim dualar okuyor, sancı gelişlerinde nefes almamı hatırlatıyor durumu idare etmeye çalışıyoruz.. Birbirini ardına gelen ve beni oğluma yaklaştıran sancılarımı geçiştirirken Tuğba’nın bana dediğini hiç unutmuyorum ‘ sen nasıl bu zamana kadar elinden geleni yaptın şimdi sıra Ali de o gelmek için uğraşıyor ona izin ver’ bende her dalga da olabildiğince uzun nefesler almaya çalışıyorum bir yandan üşüyorum ama her şeyimi düşünen Tuğbacığım çoraplarımı giydiriyor sıcak su koyuyor ayaklarıma.. Belime öyle güzel masaj yapıyor ki elleri şifa.. Doktorcuğum da geldi durumu kontrole ve güzel haber 4 cm olmuşum 😎

Dakikalar nasıl ilerliyor bilmiyorum bile her dalga gidişinde uyku diye yalvarıyorum.. Nefes alışlarım sanki yetmiyor bazen bağırmak istiyorum hatta bunu denedim ebecim dışarı çıkmışken 😬 ama hiçbir faydası yok sanki sancıyı çoğaltıyor bitmicekmiş hissi veriyor.. eşim zaten aratmıyor ebecimi, bağıracak gibi olunca nefese odaklan Ali ye odaklan diyor elimi tutuyor.. odada küçücük bir ışık sanırım onu Tuğba yaktı hayal gibi hatırlayamıyorum o kısmı ama elindeki yelpazeden gelen koku nasıl iyi geliyor bana nasıl rahatlıyorum Her şey benim için o an çok özelim 🤓 olmasaydı kesinlikle eksik kalırdım durumu böyle idare edemezdim ne kadar eğitim almışsam da o an öyle farklı ki destek bekliyorsun ve bunun profesyonel olması kadar güven verici bir şey yok..

Saat kaç bilmiyorum ama artık çok sıcak ve terledim yatağa sığamıyorum ayağa kalkamıyorum.. Ne yapsam olmuyor aklım bir değişik annemi düşünüyorum beni nasıl doğurdu acaba neler yaşadı diyorum.. Eşim yasin okuyor biliyorum bana iyi gelecek rahatlıyorum ama hayat sanki boş gibi biraz da duygularım çok karışık ve çok yorgunum o kadar yorgunum ki.. kapı açılıyor benim güzel doktorum geliyor hadi bir bakalım diyor dalgan gelince.. tuğbaya bakıp tam açılma diyor ben şaşkınım inanamıyorum doktorum sanki heyecanlanıyor o an öyle görüyorum birbirine bakıp hadi doğumhaneye diyolar.. Nolucağını hiç bilmiyorum yataktan sandalyeye nasıl oturdum ve doğumhanede masaya nasıl yattım bilmiyorum.. Şaşkınlıkla olanları izliyorum bir acele var gibi herkes dolanıyor bir şeyler hazırlıyorlar benim kulaklarımda doktorumun sesi.. Saçlarını görüyorum sarışın diyor nasıl heyecanlanıyorum yarabbim tutmak ister misin deyince korkuyorum biraz nasıl yapacağım nasıl olabilir böyle bir şey diyorum tutamıyorum tabi.. sol yanımda Tuğbacığım canım, karsımda bana bu işi başarabileceğime o kadar inandıran birisi işte benim doktorum.. belki hiç tanımıyorum ama nasıl çok seviyorum onu.. hadi ıkın geliyor diyor bana bir rüyanın içimdeyim doğumhanede işlerin bu kadar hızlı ilerlediğini bilmiyorum şaşkınım.. kenarlara tutunup ıkınıyorum olmuyor bir iki derken son bir ıkınma ama nasıl bir ses çıkardım hangi aleme gittim bulutlara mı çıktım Allah’ım ne büyüksün.. sonra kucağıma hayatımın anlamını koydular.. eliyle göğsüme sarıldı ağlıyordu sustu.. elleri öyle güzeldi ki nefes alıyordu hızlı hızlı.. Babası geldi yanımıza dışarıda nasıl beklemişse bizi şaşkın şaşkın bakıyordu.. Artık aile olduk biz ikimizin bebeği doğdu ❤ saat 01.12..

O an alnımdan öpen beni sakinleştiren benim için tam bir mucize Tuğba ebem nasıl minnet doluyum sana çok teşekkür ediyorum yolculuğum sayende kısa ve harikaydı..

Kadife sesli güler yüzlü bal doktorcuğum bana nasıl iyi geldin her seni gördüğümde mutlu oldum.. Böyle bir doğum yaşayacağımı biliyordum sayenizde müthişti her anı..

Kucağımda dünyanın en güzel kokusu şimdi nasıl narin nasıl yumuşak nasıl tatlı.. hiç incinmesin bir yeri, üzülmesin ağlamasın.. annelik böyle bir şeymiş demek ki.. kıyamazmış anneler.. gerçekmiş..

 

Z.A.

Dr. Havva Pars Ağargün

1968 yılında Kırşehir’in Mucur ilçesinde dünyaya geldi. İlk ve ortaokulu Mucur’da okuduktan sonra lise öğrenimine İstanbul Kız Lisesi’nde devam etti. 1991 yılında Cerrahpaşa Tıp Fakültesini bitirdikten sonra Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği Aile Panlaması Biriminde çalıştı. 1999 yılında Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı oldu.

Yorumlar

Bir yorum yazınız